|
نمايشگرهاي جديد كه عريض ساخته ميشوند. لفظ عريض يا وايد
بمعناي نسبت عرض به طول متفاوت از سه به چهار ميباشند. تا قبل از ورود
نمايشگر هاي ال سي دي، همواره
نمايشگرها از قاعدهء نسبت سه به چهار كه نسبت اندازه
نمايشگر
تلويزيون بود پيروي ميكردند و هرچه هم كه اندازه
نمايشگر بزرگ ميشد اين نسبت حفظ ميشد چراكه ساختار
لامپ كاتدي اجازه عريض شدن و نسبت هاي ديگر صفحه نمايش را نميدهد (قبلا
توضيح داديم) و همين حالت مستطيل هم بسيار زمان برد تا تكميل شد وگرنه نمايشگرهاي
اوليه همه دايره و سپس مربع بودند.(مثل نمايشگر رادار و اسيلسكوپ)
ولي اين نسبت نزديك به مربع، هيچگاه حس يك پرده سينما را حتي در نمايشگر 150 اينجي
به كاربر خانگي القاء نميكرد. چراكه پرده هاي سينما كاملا عريض هستند و همانطور كه
ميدانيد براي نمايش فيلم هاي سينمايي در تلويزيون، بناچار بخشي از بالا و پايين
صفحه نمايش، بي استفاده و تاريك ميماند. اما فن آوري ساخت
نمايشگر
ال سي دي تا آن حد انعطاف پذير است كه ميتوان سطح نمايشگر را به هر ميزان
كه كارخانه سازنده مايل است بسادگي تغيير دهد (صفحه نمايش گوشي را در اندازه هاي
كاملا متنوع ديده ايد) و همين باعث شد كه در اولين تحول، نمايشگرهاي عريض ببازار
بيايند. با ورود نمايشگرهاي عريض كه بهمراه طراحي نرم افزار پخش
عريض انجام گرفت و مردم توانستند در منزلشان چيزي شبيه به سينماي خانگي با پرده
عريض و نسبت 16 به 9 را داشته باشند و استاندار چهار سوم كه مخصوص تلويزيون بود را كنار بگذارند. اما نمايشگر
هاي عريض يك دوگانگي را در خود بهمراه دارد و آن اينكه فقط منحصر به فيلم هايي
هستند كه اندازه واقعي شان عريض هستند و در حاليكه اكثريت قريب به اتفاق داراي
استاندار پخش سه به |